Η ζωή είναι σαν τρένο..

Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα, σε μερικές στάσεις ευχάριστες εκπλήξεις και βαθιά λύπη σε άλλες... Όταν επιβιβαζόμαστε στο τρένο, συναντάμε ανθρώπουςΜερικοί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ξανά, κι εμείς δεν τους έχουμε καν αντιληφθεί. 

Ωστόσο επιβιβάζονται άλλα άτομα, που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για μας ^^
Μερικά από τα άτομα που επιβιβάζονται, βλέπουν το ταξίδι σαν ένα μικρό περίπατο! 
Άλλοι βρίσκουν μόνο λύπη στο ταξίδι τους...

Μας εκπλήσσει, ότι μερικοί από τους επιβάτες, που αγαπάμε περισσότερο, 
κάθονται σε κάποιο άλλο βαγόνι και μας αφήνουν να κάνουμε μόνοι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού. . .
Αυτονόητα απέχουμε, και δεν μπαίνουμε στον κόπο να τους ψάξουμε 
και να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους βαγόνι. 
Δυστυχώς μερικές φορές δεν μπορούμε να καθίσουμε δίπλα τους,
 γιατί η θέση στην πλευρά τους είναι ήδη κατειλημμένη... 
Δεν πειράζει, έτσι είναι το ταξίδι: 
γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς...
 αλλά χωρίς επιστροφή.... 

Λοιπόν, ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

Ας προσπαθήσουμε να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς. 
Ας θυμόμαστε ότι σε κάθε τμήμα της διαδρομής ένας από τους επιβαίνοντες μπορεί να έχει πρόβλημα και πιθανόν να χρειάζεται την κατανόησή μας. 
Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και κάποιος να υπάρχει που θα μας καταλάβει. 


Το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι ότι δεν ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά, όπως επίσης ελάχιστα ξέρουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συνταξιδιώτες μας, ούτε καν για εκείνον που κάθεται ακριβώς δίπλα μας. 
Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ όταν κατέβω για πάντα από το τρένο..... Ναι, αυτό πιστεύω. 

. . <3 http://www.youtube.com/watch?v=cjVQ36NhbMk